Przemyślenia - kim tak właściwie jestem ?!

Wiecie czasami życie wymyka mi się spod kontroli, zupełnie nad nim nie panuje. Żyje nieco ponad 16,5 roku a zdążyłem popełnić już masę błędów. W takich sytuacjach najlepszą cechą jest to aby potrafić pogodzić się z tym, z własną głupotą. Nie docenianiem tego co było. Żałuje pewnych rzeczy owszem.

Już dawno nie opisuje swoich prywatnych spraw - bo i po co. To jest moje życie i mogę robić z nim co chcę. Wiele osób mnie krytykuje, za moje poglądy które dajmy na to nie zgadzają się z ich lookiem na świat. Myślicie, że nie potrafię pogodzić się z tym, że ktoś ma inne zdanie i śmie mi je przedstawić ? Nie, ale są w moim życiu ludzie których zdanie jest ważniejsze niż kogoś kogo zupełnie nie znam jest mi obojętny a szczeka all time, że jakie Ty masz złe poglądy. Wybacz Słońce, chuj mnie to obchodzi. 

Wielbię tą piosenkę kocham i wszystko naj naj naj <3

Skoro zebrało mi się na przemyślenia to kim ja właściwie jestem !?

Zapytałem dziś o to osobę z której zdaniem się liczę, treść odpowiedzi zostawię dla siebie.

Z mojego punktu widzenia kiedy patrze na siebie widzę chudego jasnowłosego nastolatka, zwykłego chłopaka.

Takim chce być "zwykłym chłopcem", piszę to bo na photoblogu niektóre dziewczyny pisały mi że boją się napisać bo sprawiam wrażenie osoby mądrej :o

Cóż nie uważam się na super hiper guru od wszystkiego - po prostu mam własne zdanie, opinie i poglądy na dane tematy i nie boję się o nich otwarcie mówić - to wszystko, cały mój sekret. Piszę "ładnie" ? Staram się pisać składnie w miarę składnie. Jeśli kogoś zaciekawiam tym co piszę jest mi bardzo miło i czuje, że mam dla kogo to robić. To oczywiste, że nie robię tego dla siebie - robię to dla Was.

 

Jeszcze jedno. Wczoraj kiedy powiedziałem Kasi, że jestem dzieckiem ona mnie wyśmiała. Powiedziała " taa masz za rok osiemnastkę i jesteś dzieckiem". I to temat na kolejną notkę - czujemy się jak dzieci niezależnie od wieku.

Podoba mi się tutaj bardziej niż na photoblogu.